جایگاه گرده در تامین تغذیه زنبورهای عسل

گرده‌ای که معمولاً توسط زنبورهای عسل کارگر جمع‌آوری می‌شود برای پرورش کلنی‌های قوی زنبور عسل بسیار مهم است.هنگامی که زنبورهای کارگر جستجوگر در هوا پرواز می کنند و بدن کوچک پشمالو آنها به طور ایستا باردار می شود، آنها به آهنربایی برای گرده گیاهانی که بازدید می کنند تبدیل می شوند. هنگامی که آنها خود را تمیز می کنند، گرده ها را در بدن خود به داخل "سبد گرده" خود فرو می برند و با پاهای عقب خود، گلوله‌های گرده ای که با کمی شهد آغشته شده اند را حمل می‌کنند. این همان چیزی است که معمولاً به عنوان "گرده زنبور عسل" شناخته می شود.

زنبورهای کارگر به کندو برمی‌گردند و گلوله‌ها را در سلول‌هایی که بین قاب‌های نوزادان و عسل قرار دارند ، قرار می‌دهند. در اینجا آن را پردازش، ذخیره و تخمیر می‌کنند تا به «نان زنبور عسل» مورد نیاز برای تغذیه زنبورهای جوان تبدیل شود. این بدان معنی است که اگرچه در درجه اول این شهد است که باعث پرورش نوزاد می شود، ولی نبودن یا محدود بودن گرده در کندو باعث کاهش تعداد تولید مثل در کندو می شود.

به همین ترتیب اگر کیفیت گرده ضعیف باشد، مقدار بیشتری گرده برای تامین نیازهای غذایی زنبورها مورد نیاز است. یک کلنی «باید 3 کیلوگرم گرده را با 20 درصد پروتئین خام جمع‌آوری کند تا برابر با 2 کیلوگرم گرده در 30 درصد پروتئین باشد، که صرفه‌جویی قابل توجهی برای کلنی در فعالیت‌های چراگری خواهد داشت». جای تعجب نیست که زنبورها زمانی که کلنی به گرده با پروتئین بالا دسترسی دارند عمر طولانی تری دارند.

در اکثر نقاط جهان یک کلنی قوی در صورتی که فعالیت شدیدی داشته باشد، میتواند سالانه بیش از 50 کیلوگرم گرده مصرف کند. اما در استرالیا تعدادی از گونه‌ها در طول ماه‌های زمستان گل می‌دهند و زنبورداران تجاری استرالیایی می‌توانند تولید خود را برای 12 ماه در سال‌های طولانی ادامه دهند. تقاضای سالانه گرده در کندوی تجاری استرالیا می تواند تا 100 کیلوگرم باشد.

گرده زنبور عسل چگونه جمع آوری می شود؟
زنبورداران می توانند تله گرده را بر روی کندوهای خود نصب کنند تا مقداری از گرده زنبورهای برگشتی ، جمع آوری شود. تله گرده زنبورهای چراگر برگشتی را تشویق می کند تا از طریق سوراخ های صفحات مخصوص ، وارد کندو شوند. سپس برخی از گلوله های گرده موجود در سبدهای گرده خود را از پاهای آنها جدا کرده و در سینی جمع آوری کند. گرده هایی که در تله های گرده گیر به دام نمی افتد ذخیره می شود و به نان زنبور برای کلنی تبدیل می شود.

با این حال به دام انداختن گرده فقط برای کندوهایی که دارای جمعیت قوی بوده و در مکان هایی که منابع گرده زیادی در دسترس هست توصیه می شود. باید گرده کافی در اطراف وجود داشته باشد تا زنبورها بتوانند به اندازه کافی بخش را از تله ها عبور دهند و نیازهای فوری کلنی را برآورده کنند.

بر اساس برگه اطلاعات به دام انداختن و ذخیره گرده از دپارتمان صنایع اولیه نیوساوت ولز (که توسط سامرویل نوشته شده است)، گرده زنبور عسل جمع آوری شده برای تغذیه مجدد به کندوهای شما ، باید منجمد شود و سپس در یخچال نگهداری شود. پردازش بیشتر از جمله تمیز کردن و خشک کردن برای فروش تجاری گرده مورد نیاز است، و همچنین باید برای از بین بردن هر گونه بیماری زنبور عسل تحت تابش قرار گیرد.گرده باید در اسرع وقت پس از جمع آوری استفاده یا فروخته شود تا از تازگی آن اطمینان حاصل شود. گرده های منجمد شده برای تغذیه زنبورها باید طی 9 تا 12 ماه پس از جمع آوری استفاده شوند.

اهمیت کیفیت
گرده از عناصر متعددی تشکیل شده است که کلنی های زنبور عسل برای زنده ماندن به آنها نیاز دارند. اینها باید با یکدیگر در تعادل باشند. مکمل ها و جایگزین های باید با گرده در تعامل باشند ، زیرا می توانند برای سلامت کلنی موثر باشند ، اما در عین حال هنوز به تنهایی نتوانسته اند به سطح کیفی 100% گرده زنبور عسل برسند.گرده های بی کیفیت فاقد تعادل مطلوب مواد مغذی مورد نیاز زنبورها هستند. علاوه بر محتوای پروتئین ، نسبت بین اسیدهای آمینه برای سلامت زنبورها بسیار مهم است. اخیراً اهمیت محتوای چربی، ویتامین و مواد معدنی نیز شناخته شده است.

کیفت در گرده های گل بسیار متفاوت است. به عنوان مثال درختان کاج گرده با کیفیت پایین با سطح پروتئین حدود 7 درصد تولید می کنند، در حالی که گرده بانکسیا دارای سطح پروتئین عالی 34 درصد است. بسیاری از محصولات کشاورزی نیز فاقد کیفیت غذایی هستند.البته زنبورهای عسل معمولا گرده خود را از گیاهان مختلف تامین می کنند. زنبورهای چراگر معمولاً مسافتی بین دو تا سه کیلومتر در روز یا پنج تا شش کیلومتر در صورت لزوم پرواز می کنند. این بدان معنی است که آنها شهد و گرده گیاهان مختلف را جمع آوری می کنند. ترکیبی از گرده های سه یا چند منبع گل اغلب می تواند کمبودها را متعادل کند.